De mensen van het Versnellingsplan: Elsbeth Vonkeman

Elke week stellen we een ander Versnellingsplanlid aan je voor. Deze week: Elsbeth Vonkeman, Verandermanager Hogeschool Windesheim en lid van de zone Flexibilisering.

Wat voor student was je vroeger?

Als student ben ik wat vertraagd op gang gekomen. Dat kwam onder andere doordat ik moest zoeken in mijn studiekeus. Maar toen ik eenmaal bij onderwijskunde terecht ben gekomen, was ik vanaf het eerste college gegrepen. Tijdens mijn studie heb ik heel snel mijn eigen profiel opgebouwd. Ik was best een eigenwijze student! Ik ben echt buiten de gebaande paden gegaan.

In de tijd dat ik onderwijskunde studeerde in Groningen, was er veel aandacht voor bedrijfsopleidingen en opleidingskunde. Dat lag mij totaal niet. Ook werd er in de opleiding veel aandacht besteed aan leerstoornissen. Daar heb ik me wel even in verdiept, maar eigenlijk wist ik al heel snel dat ik vooral interesse had in hoe scholen werkten, en hoe ze al dan niet konden bijdragen aan het voorkomen of oplossen van problemen van individuele leerlingen.

Toen kwam ik bij de vraag: maar hoe werkt een school dan? En toen ben ik tijdens mij studie gaan kijken bij bedrijfskunde en rechten. Ik heb Onderwijsrecht gevolgd en bij de studie Bedrijfskunde gesnoept. Uiteindelijk ben ik afgestudeerd met een onderzoek naar fusies. Dat was anders dan gemiddeld.

Afwijken van de norm was in die tijd niet eenvoudig. Je werd niet tegengewerkt, maar je had geen digitale toegankelijkheid tot stukken, dus je moest gewoon op zoek. Dat leverde allerlei fraaiigheden op. Zo was er een hoogleraar die wilde alleen gemotiveerde studenten in zijn college. Dus gaf hij college (verplichte!) op vrijdagmiddag om 15.00u. Hij bood geen alternatief. Daar kun je kort en lang over zijn, maar ik wilde dat vak volgen, en dus deed ik dat, om 15.00u op vrijdag.

Waarom werk je in het onderwijs?

Vanwege de maatschappelijk kernfunctie die het onderwijs vervult. Dat motiveert mij in hoge mate. Eigenlijk vind ik bedrijfskunde op zichzelf niet interessant, maar het organiseren van het vervullen van die maatschappelijk kernfunctie vind ik wél heel interessant. Dat is wat mij in en aan het onderwijs motiveert en waarom ik ook altijd in het onderwijs ben blijven werken, Mensen hebben me vaak gevraagd hoor, waarom ik er niet uit ging. Maar onderwijs is een wezenlijk deel van de maatschappij en de functie is om mensen op te leiden om die maatschappij ook in stand te houden. Ik werk nu vanuit de bedrijfsvoeringkant van de instelling en ik kom daarin veel in aanraking met mensen in de IT. Als je voor IT in een onderwijsorganisatie kiest, is dat niet de meest vanzelfsprekende keuze.

Hoe ben je bij het Versnellingsplan terecht gekomen?

Ik begon binnen Windesheim 3 jaar geleden tegelijk met nieuwe bestuursvoorzitter. Deze bestuursvoorzitter had een stoutmoedig plan: De hogeschool volledig toeleggen op het faciliteren van de eigen route van en voor elke student. Dat is ook de kern van het strategische plan van Windesheim geworden: iedere student een eigen leerroute. Dit kan een standaard opleidingsroute zijn, maar dat hoeft niet. We sturen erop dat iedere student zijn of haar eigen route kan kiezen. In gesprek met Henk Hagoort zei ik destijds: Als je dat wilt bereiken, zul je waarschijnlijk zo ongeveer elke organisatorische gewoonte in het huis moeten omkeren. De instelling is namelijk niet ingeregeld (in processen en systemen) op individuele patronen, maar op collectieven (klassen binnen opleidingen). En zo ben ik hier begonnen.

Toen de vraag van het Versnellingsplan kwam, heb ik mijn vinger opgestoken. Ik wilde dit er namelijk wel bij doen en ik vond dat het paste bij Windesheim. Ik was van mening dat we konden halen en brengen.

Nu zijn we bijna een jaar bezig en ik vind het reuzeleuk. Ik zie dat we als Windesheim wat te bieden hebben, maar we komen ook zeker halen uit de zone en het Versnellingsplan. Het is voor de hogeschool ook heel relevant. Ik vind het een uitdaging over grenzen heen te werken, en dat kan hier ook. Ik werk zelf graag over de grens van onderwijs en organisatie. Ik heb bij diverse hogescholen en heb veel kennis van de academische wereld.

Wat ik heel interessant vind is dat universiteiten en hogescholen binnen een wetgevend kader, toch intrinsiek zo anders georganiseerd zijn. Dat is extra interessant om te zien binnen het Versnellingsplan. Zo hebben we in onze zone meer hogescholen dan universiteiten. Kennelijk hebben hogescholen meer urgente vragen op het gebied van flexibilisering. Ik ben trekker van de werkgroep Interne regelgeving/OER. Hier zie je duidelijk dat binnen hogescholen er heel heldere leerlijnen zijn waarlangs programma’s zijn opgebouwd, dat flexibilisering voor een uitgading stelt. Universitaire programma’s zijn al meer uit brokken opgebouwd. Maar tegelijkertijd kennen hogescholen flexibel deeltijdonderwijs, waar universiteiten nog niet aan begonnen zijn. Al met al kunnen we van elkaar leren in een zone.

CV

 

1967 geboren in Breda

1988 tot 1993 Studie Onderwijskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Van 2008 tot 2010 de academische Master of Business Administration bij TSM van de Universiteit Twente.

Sinds 2016 werkzaam bij Windesheim