De mensen van het Versnellingsplan: Franz Barkhuijsen

Elke week stelen we een ander Versnellingsplanlid aan je voor. Deze week: Franz Barkhuijsen, projectleider Kwaliteit en Visitatie bij de Hanzehogeschool Groningen en lid van de zone Aansluiting arbeidsmarkt.

Wat voor student was je vroeger?

Dat is een leuke vraag! En een leuk verhaal. Ik ben een bijzondere student geweest. Op de middelbare school was ik een enorme sportfanaat. Tot ik op een dag met de decaan in gesprek raakte. Die was heel duidelijk: “Sport, daar moet je geen carrière in zoeken, daar kun je geen werk in krijgen. Ga maar naar de MTS, dan heb je altijd werk.” Ik ben dus na de middelbare school naar de MTS gegaan. Na drie jaar ploeteren zou ik naar het praktijkjaar gaan. Maar ik voelde er niets bij na al die tijd. Dus ben ik van de ene op de andere dag gestopt en in dienst gegaan. Ik werd in Schaarsbergen gestationeerd en heb daar mijn diensttijd volgemaakt. Toen ik uit dienst kwam, wist ik wat ik wilde doen en ben ik verpleegkunde gaan studeren. Na de hbo-V heb ik mijn doctoraal Verplegingswetenschap gehaald.

Waarom werk je in het onderwijs?

Na mijn opleidingen heb ik een aantal jaren als verpleegkundige gewerkt. Al vrij snel kreeg ik leidinggevende functies en dat heb ik tot zes jaar geleden gedaan. In 2014 kwam er een ingrijpende reorganisatie. Voor mij was dat het moment om me te oriënteren op andere mogelijkheden. Dertig jaar lang heb ik met veel plezier in de zorg gewerkt, maar op een gegeven moment had ik te veel moeite met de bezuinigingen. Als leidinggevende was ik er altijd maar mee bezig. Ik had een team van 50 mensen en er werd steeds weer beknibbeld op het personeel. Elke vrije dag of vakantie die ik had, vroeg ik me af: Heb ik het wel goed overgedragen? Zijn er voldoende mensen? Heb ik alles goed geregeld? Is het veilig genoeg met deze mensen en is er voldoende kwaliteit op de afdeling om de zorg te waarborgen?

Toen ben ik om me heen gaan kijken. Een vriendin, en nu ook collega, zei destijds tegen me: “Franz, als je de overstap wilt maken naar het onderwijs, is nu het moment.” De functie van Projectleider Kwaliteit en Visitatie bij de Hanzehogeschool kwam op mijn pad. Ze zochten bij het instituut Life Science and Technology iemand die deed wat ik al deed in de zorg, namelijk verantwoordelijk zijn voor kwaliteitsprojecten/visitatie/audits. Voor mijn komst deden teamleiders binnen het instituut het erbij, maar doordat het instituut in een aantal jaren zo enorm gegroeid was, ging dat niet meer. Voor mij een geweldige kans om de overstap van de zorg naar het onderwijs te maken

Ik vind het werken in het onderwijs heel gaaf en heel bijzonder. Het is totaal anders dan de zorg! Een van de dingen die ik heel leuk vind, zijn de studenten. Dit geeft me veel energie. In de gesprekken die ik met hen heb denk ik: Wow! Jonge mensen aan het begin van hun carrière, en al zo wijs! Ik kan me niet herinneren dat ik zo was toen ik 18 jaar was. Ze krijgen veel van hun onderwijs aangeboden in het Engels, ik was op die leeftijd blij dat ik Engelse ondertitels goed kon volgen!

Ook de regelmaat in het onderwijs maakt dat ik er veel plezier in hebt. Het onderwijs heeft veel regelmaat, zeker in mijn vakgebied. Ik ben schrijf beleidsdocumenten, jaarplannen, Onderwijs en Examen Reglement, richt me op het verbeteren van de kwaliteit van het onderwijs, het voorbereiden op visitaties/accreditaties en zo verder. Elk jaar heb ik projecten die terugkomen, dat vind ik prettig.

Je hebt namelijk ook de tijd nodig om eens achter je bureau te gaan zitten en op te schrijven wat je visie is, hoe je naar zaken kijkt, en wat je wilt. Daar heb ik nu tijd voor, en dat doe ik met plezier. Al had ik er voor de coronacrisis wel meer tijd voor dan nu!

In de afgelopen zes jaar heb ik geen moment spijt gehad van mijn overstap. Ik ben heel blij met wat ik nu doe. 70% van mijn collega’s is gepromoveerd, het zijn allemaal hoogopgeleide collega’s, en daar leer ik nog iedere dag van. Ik heb fijne collega’s en ik geniet van de verbondenheid die we hebben in het werken aan een gezamenlijk doel: continue het onderwijs verbeteren.

Hoe ben je bij het Versnellingsplan terecht gekomen?

Op een hele bijzondere manier. De Hanzehogeschool had zich ingeschreven bij vijf zones van het Versnellingsplan. Voor vier zones waren er vrij vlot mensen gevonden die ermee aan de slag gingen. Alleen de vijfde zone, Aansluiting arbeidsmarkt, lukte niet. Uiteindelijk is Caroline van de Molen in gesprek gegaan met onze vorige dean, en kwam zij bij mij uit.

Tot dat moment had ik nog nooit van SURF gehoord. Maar dat veranderde snel, onderwijsinnovatie met ICT is heel belangrijk. Zeker nu met de coronacrisis is het booming! We doen nu dingen waar we jaren over gepraat hebben. En het gaat goed, van online tentamens tot online afstudeergesprekken. Uiteraard zijn er lastige momenten, dingen waarvan je niet gewend bent ze online te doen, blijven een uitdaging, vooral op didactisch gebied. Dat is een uitdaging voor docenten en we hebben wat dat betreft nog een weg te gaan om het online onderwijs goed op niveau te krijgen.

Als zone was het een uitdaging om in het begin echt grip krijgen op het thema en onderdelen waar we ons op zouden richten. We konden niet zo een, twee, drie iets opleveren. Nu zie je dat we met concrete zaken bezig zijn. Op het moment werken we aan de competentieprofielen. Ze worden binnenkort in interactieve vorm gepubliceerd en beschikbaar gesteld voor instellingen. Ze moeten aansluiten bij opleidingen die aan curriculumverbetering doen. We hebben als zone veel wisselingen gehad, we missen Ellen, maar gelukkig hebben we Caroline als aanvoerder en als de motor van de zone. De meeste zoneleden hebben allemaal een halve dag per week voor het Versnellingsplan, dat is eigenlijk te weinig!

CV

 

1963 geboren in Leeuwarden

1988 MBO-IW
1992 hbo-V
1999 Verplegingswetenschap

Sinds 2014 werkzaam bij Hanzehogeschool Groningen