Niet … maar poetsen!

Soms heb je van die dagen dat je meer in vergaderingen zit dan dat je achter je bureau daadwerkelijk werk kunt verzetten. Van die dagen dat je al je tijd kwijt bent aan het luisteren naar ieders mening, om aan het eind van de rit alsnog niet over te gaan tot actie en ‘het door te zetten naar Jan en Piet’, zodat zij ‘het kunnen oppakken.’ Die dagen zijn uitdagingen voor mij.

Luister, ik zal de laatste zijn die ontkent dat ik best lekker door kan praten en ik heb over heel veel dingen een mening. Ik kan zonder problemen een monoloog van 10 minuten vullen. Of 300 woorden neerpennen. Want ja, deze cursiefjes zijn ook maar meningen. Máár, er is een tijd en een plaats voor het heel uitgebreid uiteen zetten van je mening. En ik probeer dat in vergaderingen zoveel mogelijk achter wegen te laten. Hoe groter de groep, hoe minder je moet zeggen, zeg maar. En het verschil met dit cursiefje is dat je het niet hóeft aan te horen.

Ik heb al eens gezegd dat ik een tijdje weg ben geweest uit Nederland. En ik moet bekennen, ik was in de loop der jaren vergeten dat er in Nederlandse kantoren zoveel vergaderd wordt. In jaren heeft men niet zoveel verzoekjes bij me ‘ingeschoten’ en bijpraatmomenten gepland om te zorgen ‘dat iedereen met de neus dezelfde kant op staat’. Sinds ik weer in Nederland ben, staat m’n agenda er bol van. Dan denk jij als lezer nu misschien: ‘Dat is nou polderen’, maar daarvoor ben ik geloof ik nog niet voldoende her-ingeburgerd.

Maar misschien ligt het ook aan de omgeving waarin ik werk; Den Haag en Utrecht. Als kind keek ik altijd naar Oppassen!!! en hoorde Harry Stevens eens zeggen: “Niet lullen, maar poetsen!” Echt Rotterdams (of niettan?). Het woord ‘lullen’ toen heel erg om te lachen. Van mijn moeder mocht ik overigens alleen vieze woorden gebruiken als ik ze kon spellen – drie keer raden wat haar beroep is. Maar na groep 3 was het afgelopen met die ongein. Toen de viezewoorden-fase voorbij was, bleef er wat mij betreft maar een boodschap overeind: poetsen! Zo ook bij het Versnellingsplan. En dan bedoel ik natuurlijk niet dat we de ramen aan de binnenkant van die Nederlandse kantoren en onderwijsistellingen gaan lopen zemen…